Hugleiðingar

Innri för

 

Myndlistin mín er innri för meðvituð og ómeðvituð.

Meðvitaði þáttur fararinnar eru ákveðin skref í átt að einhverju, sem ég vil ná og sjá og lúta þrá eftir einhverju sérstöku, sem ég hef stundum skissað lauslega eða skifað um. Ómeðvitaði þáttur fararinnar er svo þegar ég stilli mig inná flæðið og fylgist þá bara með því sem fæðist af sjálfu sér, hvort sem það er teikning eða málun, útfærsla á innsetningu, skúlptúr eða gjörningi.

 

Það sem kveikir í mér ... er oft samfélagstengt og birtingarmyndirnar þá oft í gerð skúlptúra eða innsetninga og gjörninga. Í teikningunni og málverkinu eru dýpri tilfinningar oftar meira uppá teningnum ... þó ekkert sé algilt í því. Að mála er eins og að fara í eigin-meðferð, sem er sammannlegt fyrirbæri og skilar sér oft yfir til áhorfandans. Það tekur á ... að mála og gengur stundum svo nærri mér að hvort tveggja; hlé frá málverkinu og annar miðill í framhaldinu er bráðnauðsynlegt ...  Að semja örsögur og ljóð, tína upp tvíræð orð og nafngiftir, hendingar, bendingar ... allt er þetta ómissandi í sumum verka minna.

 

Sköpun er bæði skemmtileg og grýtt för á köflum, mislöng, en endar yfirleitt á sama hátt, þe. með miklum ákafa ... allt að því sprengikrafti. 

Verkin mín eru ýmist unnin út frá óljósri tilfinningu í aðdraganda verks, sem verður kristaltær, þegar verkið er fætt td. nafngiftin mín á gjörningnum okkar í Súpunni: Burðast með sjálfsmynd eða að verkið verður til út frá skýrri hugmynd, sem kemur fyrst og þróast svo í framhaldinu eins og umhverfisverkið og gjörningurinn: Þú ert hér  

 

Áhrifavaldar í minni myndlist hafa verið margir í gegnum tíðina td.:  Eva Hesse, Louise Bourgeois, Agnes Martin, Dalí, Sigurður Guðmundsson,

Kandinsky, Kjarval og Klee, Ólafur Elíasson,Yoko Ono og finnska myndlistakonan Helene Schjerfbeck.

Djúp tengsl við náttúruna og landið okkar með hestunum og fuglum, birtunni og vötnunum, endurkastið á sjónum úr síbreytilegu himinhvolfinu, risjótt veðráttan og síðast en ekki síst sjálft fólkið yngra og eldra, allt hefur þetta áhrif á mína list.

Oft verður verk úr því sem ég á bágt með að horfa uppá, en ekki síður úr því sem ég elska ... það er léttara.

 

Form eru mér ofarlega í huga, myndbyggingin miðlæg og litirnir sérvaldir og í sífelldri þróun.  Efni og áhöld eru ólík frá sýningu til sýningar, en strigi og málmar, tré, speglar  og gegnsæ efni koma oft við sögu. Ýmist er um tilbúna hluti að ræða, sem ég á eitthvað við, eða eigin sköpun frá grunni, oft með hjálp iðnaðarmanna. Ég vinn oftast heilar sýningar í einu, en stök verk fyrir samsýningar. Samstaf við aðra í hvers konar listum og vísindum er líka gefandi. Ég les töluvert um myndlist, sæki sýningar og fylgist með straumum og stefnum hér heima og erlendis eftir því sem tök eru á.

 

Markmið mitt í myndlistinni akkúrat núna er að vinna létt verk. Verk sem hafa létt yfirbragð og eru létt í flutningi og uppsetningu, plásslítil í geymslu, virðast létt-unnin og tengjast landi og þjóð.